Θα ήταν σχεδόν αδύνατο να απαριθμήσουμε εξαντλητικά τους τρόπους με τους οποίους κάποιος μπορεί να ασκήσει πίεση και να απειλήσει την ελευθερία της έκφρασης. Όσοι έχουν γίνει στόχος διαδικτυακής πίεσης ή κακοποίησης θα νιώσουν αναμφίβολα τις συνέπειές της.

Για το ευρύτερο κοινό, μπορούμε να δούμε αυτές τις απειλές παντού - από τα πεδία σχολιασμού, τις πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης και την αύξηση της ρητορικής μίσους και της σκόπιμης δυσφήμισης. Ήταν σχεδόν αδύνατο να χαρακτηριστεί νομικά η αντιλαμβανόμενη "πίεση", καθώς σπάνια πληροί τα νομικά όρια, αλλά όταν στοχοποιεί δημοσιογράφους και ακτιβιστές, προκαλεί σοβαρές δυσλειτουργίες στο δημόσιο διάλογο και τη λήψη αποφάσεων.

Όταν αυτού του είδους η πίεση είναι από πάνω προς τα κάτω, δηλαδή προέρχεται απευθείας από δημόσια πρόσωπα, πολιτικούς ή άλλους που έχουν εξουσία (εργοδότες, εκδότες), μπορεί να έχει πολλαπλασιαστικό αποτέλεσμα στη διάδοση και τις επακόλουθες επιπτώσεις στον στόχο. Ακόμη και αν γίνεται αντιληπτή ως μια μορφή μικροεπιθέσεων, οι μακροπρόθεσμες συνέπειες είναι δύσκολο να αποτραπούν, όχι μόνο για τον στόχο, αλλά και για το ευρύ κοινό και το οικοσύστημα των μέσων ενημέρωσης.

Για κάποιους που έχουν γίνει στόχος διαδικτυακής βίας, αντί να απομακρυνθούν από τη συμμετοχή τους στο διαδίκτυο, επέλεξαν να απαντήσουν με περισσότερα λόγια και μεγαλύτερη συμμετοχή. Το να μιλάτε ανοιχτά για μια εμπειρία διαδικτυακής κακοποίησης (εκτός από τη χρήση θεσμικών ή εναλλακτικών μηχανισμών προστασίας), μπορεί να είναι χρήσιμο για διάφορους λόγους. Το να κατονομάζετε και να ντροπιάζετε τον θύτη σας και να τον εκθέτετε σε δημόσιο έλεγχο μπορεί επίσης να αποτελέσει μηχανισμό προστασίας, βοηθώντας σας να ανακτήσετε την αίσθηση του ελέγχου και της ενδυνάμωσης για να βοηθήσετε άλλους σε παρόμοιες εμπειρίες, και αυξάνει την ευαισθητοποίηση του κοινού σχετικά με την ψηφιακή βία. Καθώς το ευρύτερο κοινό μαθαίνει την έκταση και το εύρος της διαδικτυακής κακοποίησης, θα αναγνωρίσει τις αρνητικές επιπτώσεις της στην κοινωνία και, ελπιδοφόρα, θα απαιτήσει μια απάντηση από τους κρατικούς αξιωματούχους. Αν επιλέξατε αυτόν τον δρόμο, προσπαθήστε να επικεντρωθείτε στο να μοιραστείτε την εμπειρία σας και τις προσωπικές και κοινωνικές επιπτώσεις μιας επίθεσης.

Κατά τη διάρκεια της πανδημίας COVID, η κριτική αναφορά σχετικά με το έργο των κυβερνήσεών μας και τις υπηρεσίες υγείας έχει γίνει ακόμη πιο σημαντική για το κοινό και, σε πολλές περιπτώσεις, πιο προβληματική για τις κυβερνήσεις που ενδιαφέρονται να αποσιωπήσουν τις πληροφορίες. Αυτές οι μέθοδοι αποσιώπησης υπήρξαν τόσο εξωφρενικές, που αν δεν υπήρχε ο πραγματικός κίνδυνος που εγκυμονούν για το δημόσιο συμφέρον, θα μπορούσαν να θεωρηθούν ακόμη και αστείες.

https://balkaninsight.com/2020/07/03/pandemic-worsens-crisis-for-media-in-central-eastern-europe/

Όλοι οι δημοσιογράφοι και οι εργαζόμενοι στα μέσα ενημέρωσης μπορούν να καταγγείλουν τη βία σε μια επίσημη Ένωση Δημοσιογράφων, ακόμη και αν δεν είναι μέλη. Οι ενώσεις αυτές μπορούν να παρέχουν πληροφορίες και συμβουλές σχετικά με τον τρόπο καταθέσεως ποινικής δίωξης, καθώς και άλλες προτάσεις για την αντιμετώπιση της διαδικτυακής παρενόχλησης. Ακόμη και αν αποφασίσετε να μην καταγγείλετε το έγκλημα στην αστυνομία, σκεφτείτε να ενημερώσετε την Ένωση Δημοσιογράφων ή τις σχετικές Οργανώσεις της Κοινωνίας των Πολιτών για το περιστατικό. Οι πληροφορίες αυτές είναι πολύτιμες για να μάθουν περισσότερα για τη βία στο διαδίκτυο και να χρησιμοποιήσουν αργότερα τα δεδομένα αυτά για σκοπούς υπεράσπισης και, ιδανικά, για αλλαγή. Οι Ενώσεις συχνά διαθέτουν πόρους και υπηρεσίες, συμπεριλαμβανομένης της υποστήριξης ψυχικής υγείας ή της παροχής νομικών συμβουλών, στις οποίες οι μικρότεροι οργανισμοί μέσων ενημέρωσης ή οι ελεύθεροι δημοσιογράφοι δεν έχουν εύκολη πρόσβαση. Αρκετές Οργανώσεις της Κοινωνίας των Πολιτών έχουν αποκτήσει πείρα μετά από χρόνια εργασίας για την καταπολέμηση της βίας στο διαδίκτυο και μπορούν να προσφέρουν πολύτιμες πληροφορίες και βοήθεια.

Ορισμένοι διεθνείς οργανισμοί έχουν ασχοληθεί ειδικά με τη σπουδαιότητα της ασφάλειας των δημοσιογράφων και των υπερασπιστών των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και τα εμπόδια που υπάρχουν σε αυτήν: Συμβούλιο της Ευρώπης/Πλατφόρμα για την προώθηση της προστασίας της δημοσιογραφίας και της ασφάλειας των δημοσιογράφων , Μόνιμη Αντιπροσωπεία της Ελλάδας στον ΟΑΣΕ , Εκπρόσωπος του ΟΑΣΕ για την ελευθερία των μέσων ενημέρωσης , Προγράμματα της UNESCO για την ασφάλεια των δημοσιογράφων . Για τις περιπτώσεις που δεν υπάρχει κρατική υποστήριξη, οι οργανώσεις αυτές μπορούν να τραβήξουν την προσοχή στην υπόθεση, να υποστηρίξουν την αλλαγή και να ασκήσουν πίεση στις κρατικές αρχές.

Ορισμένοι οργανισμοί παρέχουν οικονομική βοήθεια ή/και νομικές υπηρεσίες σε δημοσιογράφους που αποτελούν στόχο βίας, όπως η

Media Defence

στο Λονδίνο ή η

Free Press Unlimited

, με έδρα το Άμστερνταμ (προσφέρουν επίσης

υπηρεσία ταχείας αντίδρασης

). Σε περιπτώσεις όπου η έκταση και η κλίμακα της βίας απειλούν τη σωματική ασφάλεια, οι οργανώσεις αυτές μπορούν να παρέχουν τη

βοήθεια για μετεγκατάσταση

μέχρι να ηρεμήσει η κατάσταση.

Τακτική Υποστήριξη Δημοσιογράφοι Μέσα ενημέρωσης Δημόσιος αξιωματούχος Καινοτόμος στρατηγική Ενώσεις