Enkriptimi është një proces i konvertimit të informacionit ose të dhënave në një kod për të parandaluar qasjen e paautorizuar. Përfshin përdorimin e algoritmeve (procedurave ose formulave matematikore) për të transformuar tekstin e qartë, i cili është origjinali dhe i lexueshëm, në tekstin e koduar, i cili është forma e enkriptuar dhe e padukshme. Procesi i enkriptimit zakonisht kërkon një çelës, i cili është një pjesë e caktuar e informacionit e përdorur në bashkëpunim me algoritmin për të kryer enkriptimin dhe më vonë dekriptimin.

Qëllimi kryesor i enkriptimit është të sigurojë konfidencialitetin dhe sigurinë e informacionit të ndjeshëm gjatë ruajtjes ose transmetimit. Enkriptimi përdoret gjerësisht në aplikacione të ndryshme, duke përfshirë komunikimin e sigurt në internet, mbrojtjen e informacionit personal, mbrojtjen e transaksioneve financiare dhe sigurimin e të dhënave të ndjeshme në pajisjet e ruajtjes. Ka lloje të ndryshme të algoritmeve të enkriptimit, dhe forca e enkriptimit shpesh varet nga faktorë si gjatësia e çelësit të enkriptimit dhe kompleksiteti i algoritmit të përdorur.

Enkriptimi simetrik përfshin përdorimin e një çelësi për të dy enkriptimin dhe dekriptimin. Teksti i qartë futet në një algoritmë enkriptimi së bashku me një çelës. Algoritmi përdor çelësin për të kthyer tekstin e qartë në tekst të koduar, duke kriptuar kështu të dhënat sensitive origjinale. Kjo punon mirë për të dhënat që po ruhen dhe duhet të dekriptohen në një datë më vonë. Përdorimi i një çelësi vetëm për enkriptim dhe dekriptim tregon një çështje, pasi komprometimi i çelësit do të çonte në komprometimin e çdo të dhëne që çelësi ka enkriptuar. Kjo gjithashtu nuk funksionon për të dhënat në lëvizje, që është ku vjen enkriptimi asimetrik.

Enkriptimi asimetrik punon me një çift çelësash. Fillimi i enkriptimit asimetrik përfshin krijimin e një çifti çelësash, njëri prej të cilëve është një çelës publik, ndërsa tjetri është një çelës privat. Çelësi publik është i arritshëm nga çdo person, ndërsa çelësi privat duhet të mbahet sekret nga të gjithë përveç krijuesit të çelësit. Kjo sepse enkriptimi ndodh me çelësin publik, ndërsa dekriptimi ndodh me çelësin privat. Përfituesi i të dhënave të ndjeshme do të sigurojë dërguesit me çelësin e tyre publik, i cili do të përdoret për të enkriptuar të dhënat. Kjo siguron që vetëm pranuesi mund të dekriptojë të dhënat, me çelësin e tyre privat.

Fundamentalisht, është e rëndësishme të shpjegohet enkriptimi "end-to-end" (E2EE), i cili ofron një shtresë shtesë të mbrojtjes. Enkriptimi "end-to-end" (E2EE) mbajt informacionin të enkriptuar dhe privat nga të gjithë, duke përfshirë ofruesin e shërbimit online. Për shembull, në shërbimet e mesazheve të enkriptuara "end-to-end", dërguesi është një "extrem" i bisedës dhe pranuesi është tjetri "extrem", që çon në emrin "end-to-end". Bazikisht, është si kur dërgoni një letër të shkretuar përmes një shërbimi postar, askush nuk mund të lexojë letrën tuaj përveç ju dhe personit të cilin ia dërguat.